کفی یکی از مهم ترین قسمت های صندل طبی است. زمانی که عرض یا ارتفاع پنجه کفش کوتاه باشد باعث ایجاد نوک چکشی، جوش، هالوکس والگوس و بسیاری از ناراحتی های دیگر می شود. نوک کفش باید فضای کافی برای باز شدن انگشتان پا داشته باشد و کمی بالا و پایین بیاید. به جای پوشیدن صندل های نوک تیز، کفش های گرد بپوشید. سعی کنید صندل طبی پزشکی بخرید که راحت باشد و یا کفی قابل تعویض داشته باشد. با این کار می توانید با تعویض کفی کفش سایز و حجم آن را کم یا زیاد کنید تا زمانی که پا متورم می شود برای آن جا باز کنید و یا کفی معمولی را با یک کفی درمانی جایگزین کنید. زمانی که پا عرق می کند و کفش خیس می شود، کفی قابل تعویض در کاهش رطوبت کفش موثر است. کفش خیس می تواند باعث بیماری های قارچی شود.
کاربردهای استفاده از صندل طبی
پشت صندل طبی باید محکم باشد
پاشنه خوان قسمتی از کفش پشت پاشنه است. این پشتی باید سفت و محکم باشد. برای امتحان کردن پشتی کفش، با شست خود بر روی آن فشار دهید. اگر فرو نرفت، پشتی محکمی دارد.
پاشنه صندل طبی باید مناسب باشد
پاشنه کفش یکی از مهم ترین قسمت های آن است. کفش های بدون پاشنه و پاشنه بلند هر دو مضر هستند. اندازه پاشنه باید بین 1.5 تا 4 سانتی متر متعادل باشد.
زیره قوسی صندل طبی
زیره بیرونی کفش باید کمی خمیده باشد به طوری که وسط کفش از دو سر آن پایین تر باشد. راه رفتن با چنین کفشی بسیار راحت است و هنگام راه رفتن، وقتی پاشنه پا به زمین برخورد می کند و زمانی که پنجه پا از زمین بلند می شود، فشار زیادی به پا و ساق وارد نمی شود.
سطح کل صندل طبی
با لمس تمام سطح داخلی کفش باید متوجه شویم که سطوح صاف و قوس های صاف در داخل کفش وجود دارد. این کفش ها هنگام راه رفتن فشار کمتری به پوست وارد می کنند.
کفش های تنفسی
جنس رویه کفش باید به گونه ای باشد که تهویه مناسبی در داخل کفش حفظ شود. این هوای تازه برای جلوگیری از تعریق پاها ضروری است.
یقه و زبانی نرم صندل
یقه کفش اطراف مچ پا را در بر می گیرد و زبانه کفش ملحفه ای است که زیر بند ها قرار می دهید. این قسمت های کفش باید دارای آسترها و بالشتک های نرم باشند تا فشار وارده به پوست کاهش یابد.
چگونه صندل طبی خوب انتخاب کنیم؟
پس از مشورت با پزشک، برای انتخاب کفش طبی مناسب باید نکات زیر را نیز در نظر بگیرید:
پوشیدن صندل های طبی با کفی سنگین، ضخیم و غیر قابل انعطاف می تواند از مفاصل پا محافظت کرده و از درد و آسیب جلوگیری کند. صندل های طبی باید کمی بزرگتر از کفش های معمولی باشند زیرا پاها در هوای گرم و مرطوب متورم می شوند. صندل های باندی مناسب ترند زیرا بیماران می توانند آنها را با توجه به پاهای خود تنظیم کنند. صندل هایی که پاشنه راحتی دارند به کاهش فشار مکانیکی روی مفاصل و تاندون ها کمک می کنند و بیمار احساس راحتی می کند. افرادی که کف پای صاف یا پاشنه دارند باید از کفش هایی استفاده کنند که قوس خوبی دارند.
هنگام خرید صندل طبی باید دقت کنید که پای شما در آن راحت باشد. آن را فقط یک ساعت در روز اول، دو ساعت در روز دوم، سه ساعت در روز سوم و به همین ترتیب بپوشید تا زمانی که با پوشیدن آن احساس راحتی کنید. این فرآیند از بروز دردهای جدید پا و ساق پا جلوگیری می کند و در نتیجه همراستایی کامل پا و عضلات آن با صندل ایجاد می کند. بعد از یک تا دو هفته، باید بتوانید در تمام روز بدون هیچ مشکلی صندل بپوشید.
ارتفاع پاشنه صندل شما هرگز نباید بیشتر از 4 سانتی متر باشد. این عدد با انجام تحقیقات دقیق به دست می آید. کمترین استرس را به پاها، ران ها و پشت وارد می کند. کفش های پاشنه بلند فشار زیادی به پا وارد می کنند. اندازه هفت برابر سطح نرمال اندازه گیری شد. پوشیدن کفش های پاشنه بلند وزن بدن را به طور یکنواخت روی پاها توزیع نمی کند. این کار باعث کوتاه شدن عضلات پا و ضعیف شدن مفاصل می شود.
تناسب و اندازه صندل طبی
اندازه و تناسب از عوامل مهم و تاثیرگذار در یافتن صندل طبی راحت هستند. سایز پا باید کمی از کف آن کوچکتر باشد و پا از جلو، پهلوها و پشت کفش بیرون نیاید. اطمینان حاصل کنید که فضای کافی در جلوی کفش وجود دارد که با تمام عرض پنجه مناسب باشد. اگر سایز کفش خیلی بزرگ باشد، پا می تواند داخل شود و تاول هایی روی انگشتان پا، پاشنه ها و حتی کف پا ایجاد شود.
جنس صندل
مواد چرمی موجود در صندل های طبی و بندهای پارچه ای به تنفس پاهای شما کمک می کند و از ایجاد تاول جلوگیری می کند. اگر بند بالایی صندل از نایلون یا پلی اورتان باشد، برای استفاده در آب مناسب هستند.