اسکراب چیست؟
اسکراب لباسی است که کادر درمان یعنی جراحان، پزشکان و پرستاران در محیط بیمارستان به تن میکنند. کلمه اسکراب به معنای سابیدن هنگام شستن برای تمیز کردن است و اصطلاحی است که برای شستن دست ها قبل از ورود به اتاق عمل استفاده می شود. از این رو لباس کادر اتاق عمل اسکراب جراحی نام گرفت.
با وجود اینکه اسکراب در اصل برای جراحان، کارشناسان اتاق عمل و متخصصین بیهوشی و به طور کلی تمامی اعضای اتاق عمل طراحی شده است، اما امروزه توسط همه اعضای درمان از جمله پرستاران، پزشکان، دندانپزشکان و دامپزشکان مورد استفاده قرار میگیرد.
اولین اسکراب های پزشکی
تا اواخر قرن نوزدهم جراحان از هیچ لباس مخصوصی در اتاق عمل استفاده نمی کردند. همان لباسی که بیرون از محیط درمان میپوشیدند را به تن داشتند و در بهترین حالت از یک پیش بند قصابی برای جلوگیری از کثیف شدن لباسشان استفاده میکردند. همینطور اهمیت استریل کردن محیط و لوازم در اتاق عمل همچنان ناشناخته بود.
تاریخچه پوشاک پزشکی، مانند بسیاری چیزها، با افسانه آمیخته شده است. افسانه ها حاکی از آن است که پانسمان پولکی یک اختراع قرون وسطایی بوده است. پزشک فرانسوی شارل دو لورم اولین بار این لباس را در اوایل دوره مدرن که تقریباً از اواخر قرن پانزدهم تا اوایل قرن نوزدهم ادامه داشت تولید کرد. این کت و شلوار چرمی ضخیم، متشکل از ماسک، چکمه، دستکش و شلوار، به گونه ای طراحی شده است که تمام بدن را بپوشاند، در حالی که یک ماسک منقاری به پزشک اجازه تنفس هوای “تصفیه” را می دهد. در طول ویزیت بیمار، پوست با موم پوشانده شد تا مایعات بدن خارج شود. گیاهان و ادویه جات در داخل ماسک قرار داده شد تا هوا را فیلتر کرده و از فرد در برابر بیماری محافظت کند.
سبک نجیب یونیفرم پرستاری تا حد زیادی دست نخورده باقی ماند تا اینکه فلورانس نایتینگل مدرسه پرستاری نایتینگل را در بیمارستان سنت توماس لندن در سال 1860 تأسیس کرد. پس از آموزش در موسسه پرسبیتریان در کایزرسورث آلمان و تجربه مراقبت از سربازان در طول جنگ، نایتینگل توانست. برای شروع آموزش پرستاران برای پرستاران، به این ترتیب هرگونه معانی مذهبی از حرفه پرستاری حذف شد و بر لباس پرستاری بود.
کلاه پرستار یکی دیگر از بخش های مهم لباس پزشکی است. می توان گفت تنها جنبه تزئینی دارد و ویژگی های عملکردی خاصی را در نظر نمی گیرد. گفته می شود که کلاه پرستار فقط برای جدا کردن راحت پرستاران و کادر پزشکی از بیماران استفاده می شد. کلاه پرستاری برای چندین دهه بخشی از لباس پزشکی باقی ماند تا اینکه در دهه 70 منسوخ شد و در اواسط دهه 80 دیگر بخشی از لباس های بیمارستانی نبود.
در نیمه دوم قرن نوزدهم بود که پزشکان و جراحان شروع به پوشیدن لباس سفید کردند. با توجه به تغییراتی که در حرفه پزشکی رخ می دهد، این تغییر در لباس پزشکی ایجاد شده است. در این زمان اخذ مدرک تصویب شد، مؤسسات آموزشی و مراکز آموزشی علوم پزشکی تأسیس شد و با استانداردهای بالا، پزشکان جدید از ظهور جراحانی مانند سلمانی یا قصابی فاصله گرفتند. و برای نشان دادن شرافت و منزلت اصیل خود لباس های تیره و سنگین می پوشیدند و مشکی محبوب ترین رنگ مورد علاقه پزشکان آن دوره شد.
با تأکید بیشتر بر بهداشت و ارائه خدمات بهداشتی به بیماران در پایان آن قرن، کت سفید، دستکش استریل، روپوش و ماسک به تجهیزات اصلی اتاق عمل تبدیل شد و در سال 1889 بود که شخصی به نام ویلیام استوارت. دستکش لاستیکی اختراع Halsted برای استفاده در جراحی به بازار عرضه شد. می توان گفت به موازات این دوره، جزئیات لباس پزشکی بسیار شبیه به امروز شد.
نکته مهم این است که پرستاری تنها حرفه زنان در اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 بود. کریستینا بیتس به عنوان یک مورخ کانادایی قبلاً اشاره کرده بود که لباس آنها فقط نشانه تعلق و عزت نفس است. همانطور که پزشکان و جراحان به روپوش های خود احترام می گذاشتند، پرستاران نیز همین کار را با لباس های خود انجام می دادند.
طراحی خاص لباس های پرستاری آن را شیک و منظم کرده بود. لباس‌های پرستاری در قرن بیستم، از زمانی که داوطلبان صلیب سرخ لباس‌های خود را در طول جنگ جهانی اول به تاپ‌ها و شلوارهای کوتاه‌تر پس از جنگ جهانی دوم تغییر دادند، به‌طور چشمگیری تغییر کرد.
اسکراب کادر پزشکی جدید
در دهه‌های 1960 و 1970، بیشتر کادر پزشکی برای ایجاد کنتراست بصری، رنگ سبز میپوشیدند. این نوع روپوش جراحی به چیزی تبدیل شد که امروزه به عنوان “اسکراب” شناخته می شود زیرا کارکنان باید قبل از عمل تمیز می شدند.
یونیفرم شامل یک پیراهن آستین کوتاه نخی/پلی استر آبی یا سبز و شلوار بند کشی است که به راحتی قابل شستشو و استریل است. کت و شلوار، کلاه، ماسک صورت، دستکش لاتکس و درپوش لاستیکی نیز بخشی از ست کامل است. پرستاران در سراسر جهان، اعم از زن و مرد، اکنون یونیفرم هایی شبیه روپوش می پوشند.
اکنون یونیفرم های رنگی نشان دهنده درجه یا تخصص کارکنان بیمارستان است و این رنگ ها ممکن است در سطح ملی و بین المللی متفاوت باشد. در سال‌های اخیر، استفاده از کت سفید به دلایلی از نخبه‌گرایی و اضطراب بیمار گرفته تا آلودگی مورد انتقاد قرار گرفته است. در برخی از تخصص های پزشکی، به عنوان مثال در روانپزشکی، استفاده از لباس های معمولی یا روزمره و جلوگیری از استفاده روانپزشکان از کت سفید برای ارتباط با بیماران، به یک الگو تبدیل شده است.
در همین حال، تجهیزات حفاظت فردی یکبار مصرف به یک روند مهم بهداشتی و ایمنی در بیمارستان ها و بخش های بیماری های عفونی تبدیل شده است. به عنوان مثال، این روزها هیچکس نمی تواند بدون اسکراب، ماسک و کلاه وارد مرکز جراحی شود. در رابطه با بیماری های عفونی، همیشه پوشیدن وسایل حفاظت فردی ضروری است.
